Inleiding:
De vraag naar iets om mee te spelen is vaak de geboorte geweest van menig poppekind. Een pop, die dan gemaakt werd van hout, wol of zomaar van wat lapjes.
In de loop der jaren hebben de poppen een grote ontwikkeling doorgemaakt, van eenvoudige houten poppen tot poppen met porseleinen koppen, ja zelfs met een ingewikkeld mechanisme erin.
Helaas werd daarbij niet altijd met kinderen rekening gehouden. Een ‘keurig mooie’ pop kon inderdaad in stukken vallen. In deze tijd waarin we naast natuurlijke materialen een grote keuze hebben uit allerlei kunststoffen, kunnen we gemakkelijk geschikt materiaal vinden om onze poppen te maken. Bij de materiaal keuze moet het gebruiksdoel niet uit het oog verloren worden. Keramische poppen en poppen van zelfhardende boetseerklei zijn erg kwetsbaar en daardoor niet geschikt als speelkameraadje. Voor deze poppen zoeken we een plekje in de kamer. Zachte materialen zoals zeemleer, tricot, katoen of wol zijn het meest geschikt voor poppen waarmee geknuffeld en gespeeld kan worden.
Dit boek stelt zowel volwassenen als kinderen in staat aan de hand van een nauwkeurige beschrijving de verschillende technieken te leren. Tekst, foto’s en tekeningen geven een zo duidelijk mogelijk overzicht van de handelingen die uiteindelijk leiden tot een zelfgemaakte pop.
Door te experimenteren en verschillende technieken en materialen te kombineren zal iedere pop anders worden en een eigen karakter krijgen.