De corona-epidemie is een uitgevonden crisis en een politiek experiment. Volgens de Italiaanse filosoof Giorgio Agamben moeten we deze crisis verstaan als een fase in de implementatie van een nieuwe bestuurstechniek: Italië was “het laboratorium voor het Westen waar de nieuwe bestuurstechniek in zijn meest extreme vorm werd getest.”

Toekomstige historici zullen dit experiment beschrijven “als een van de meest schandelijke momenten in de Italiaanse geschiedenis en degenen die het hebben geleid en bestuurd als onverantwoordelijke mensen zonder ethische scrupules.”

Tijdens het hoogtepunt van de coronacrisis, in het voorjaar van 2020, schreef Agamben voor de Italiaanse website Quodlibet een reeks controversiële blogs waarin hij het coronabeleid in politieke, ethische en religieuze termen verklaarde. Hij beschouwt de coronacrisis – in lijn met Michel Foucaults analyse van biopolitieke macht – als een ongekende manifestatie van staatsmacht die in naam van ‘bioveiligheid’ alle relevante aspecten van het menselijk samenleven bedreigt.

De vertaling van deze essays door Henk-Jan Prosman, maakt het nu ook voor de Nederlandse lezer mogelijk om op filosofisch niveau na te denken over de vooronderstellingen en de gevolgen van het coronabeleid.

Giorgio Agamben (Rome, 1942) is een van de meest prominente Europese cultuurfilosofen. Hij werd vooral bekend door zijn boek Homo sacer (1995). Agambens filosofie is diepgaand beïnvloed door Martin Heidegger, bij wie hij colleges volgde en Walter Benjamin, wiens werk hij in het Italiaans vertaalde.