Ieder deel bevat op het vrij schutvel een gegraveerd ex libris van H.S. Fenning met de afbeelding van een hert en op het vast schutvel een eenvoudig exlibris van Mary Anne Thoyts. Beide ex libris lijken van Engelse herkomst. Deel 1 en deel 10 bevatten op het vast schutvel een plakker van Antiquariaat Menno Hertzberger te Amsterdam. Veel gravures worden beschermd door een velletje vloeipapier. Deel 1 heeft over ongeveer 15 pagina's in de ondermarge vraat van een boekenwurm. Deel 2 heeft een lichte, weinig storende vochtvlek in de ondermarge van ongeveer het halve boek.

De banden zijn in goede conditie afgezien van kleine slijtplekjes hier en daar. De boeken zijn op sommige plaatsen bruinvlekkig. Verder is dit een erg mooi gebonden en goed exemplaar van deze zeldzame uitgave met een mooie provenance (Hertzberger).

Napoleon heeft van het Louvre het grootste museum ter wereld gemaakt, een soort nationaal, en zelfs universeel kunstbezit, waar van alle schildersscholen die er ooit geweest zijn een overzicht zou zijn. De collectie werd gevormd met werken die veelal uit veroverde gebieden naar Parijs werden gebracht, maar ook door schenkingen. Uit de documentaire 'Napoleon: In the name of art' (2022, in regie van Giovanni Piscaglia, scenario Didi Gnocchi en Matteo Moneta, verteller Jeremy Irons) wordt duidelijk dat Napoleon Parijs wilde omvormen tot het nieuwe Rome (Athene), de hoofdstad van de (westerse) beschaafde wereld. Hierin paste een presentatie van alle kunst die er was. Deze kunst werd voor het eerst zichtbaar voor allen (een ideologie van het Openbaar Kunstbezit). Tot en met de regeerperiode van Napoleon III heette het 'Musée Napoléon'.

Deze publicatie, tot stand gekomen onder leiding van (graveur en) uitgever Filhol vormt een catalogus van deze collectie en staat bekend als 'Musée Filhol'.

Het verscheen vanaf 1802 in 120 afleveringen, uiteindelijk gebonden in 10 banden met in totaal 720 gravures met toelichtende teksten. Voor in elk deel staat een tekst die van deel 1 t/m 3 doorloopt onder de titel 'Cours historique et élementaire de peinture ou Galerie complette du muséum central de France' met een aparte titelpagina in deel 1 (Parijs 1802 - Jaar X) door een 'gezelschap van amateurs en kunstenaars', in de praktijk Armand-Charles Caraffe. Deel 4-10 van Joseph Lavallée bevat steeds een stuk van een doorlopende beschouwing over verschillende kunstenaars: Jules Romain (Giulio Pippi), Michelangelo Buonarotti, Titiaan, Correge, de broers/neef Carrachis, uitmondend in een concluderende beschouwing getiteld: 'Coup d'Oeil général sur les diverses écoles d'Italie depuis Michel-Ange et Raphael'.

Iedere aflevering bestaat uit 6 gravures; 5 daarvan zijn van grote meesters van de zestiende en zeventiende eeuw en een van een beeld uit de klassieke oudheid. Iedere aflevering wordt voorafgegaan door een korte toelichtende tekst bij elke afbeelding, in totaal doorgaans 8 pagina's per aflevering, soms meer (10 of 12), soms minder (4 of 6).

De belangrijkste graveurs van deze onderneming zijn: Jean Duplessis-Bertaux, Jean Desaulx, Marie-Alexandre Duparc, Joseph Fischer, Friedrich Geissler, Heinrich Guttenberg, Carl Ernst Christoph Hess, Charles-Henri Müller, Claude Niquet, Friedrich Schroeder. Veel gravures werden afgewerkt door Edme Bovinet (zie voor deze namen Wikipedia Français).

Na de verbanning van Napoleon naar Elba verandert de titel op de titelpagina van 'Musée de Napoleon' in 'Musée de France'.