In deel tien van zijn memoires beschrijft Casanova hoe hij op zoek naar een passende functie Europa afreist: van Londen naar Berlijn, Sint-Petersburg en Moskou; van Warschau naar Parijs en Madrid. Hij ontmoet Frederik de Grote (die hem een betrekking als gouverneur op een militaire academie aanbiedt), Catharina de Grote, aan wier hof geen emplooi voor hem is, en Stanislaus Augustus, de koning van Polen, wiens secretaris hij misschien zou zijn geworden als hij niet tot een pistoolduel was gedwongen door een hooggeplaatst Pools edelman, Branicki. Dit door Casanova gewonnen duel, waarover door alle Europese kranten werd geschreven, strekt hem weliswaar tot eer, maar vergrootte de afgunst van zijn vijanden. Hij werd uitgewezen uit Warschau, Wenen en Parijs, zijn geldbronnen droogden op en hij begon, zoals hij het zelf formuleert 'ontmoedigd te raken omdat [hij] merkte dat vrouwen [hem] niet meer verwelkomden zoals zij dat in het verleden hadden gedaan'. Hij is op zijn retour, beseft dit en schrijft daar onomwonden over.Ook in dit deel verschaft hij een schat aan informatie over het leven in de achttiende eeuw. Lees hoe hij in Rusland een slavinnetje koopt wier slaaf hij dreigt te worden, hoe hij in Mitau als mijnbouwkundig ingenieur optreedt, hoe hij in Madrid een onbekend huis in stapt om een meisje te zoeken met wie hij de fandango kan dansen, hoe hij de koning van Polen door een enkele opmerking ertoe brengt hem een fors geldbedrag toe te stoppen, hoe hij gewond een Pools klooster binnendringt om asiel te verkrijgen - en je stapt in een historische breedbeeldfilm zonder weerga.