Paperback, in-8, 325 pp., illustraties, bibliografische noten.
Een zeer grondige analyse van de belangrijkste relikwie van de Lage Landen.
Volgens een oude overlevering bracht Diederik van de Elzas, graaf van Vlaanderen, na de tweede kruistocht de relikwie van het Heilig Bloed mee uit het Heilig Land (1150). Wegens zijn uitnemende heldhaftigheid tijdens de kruistocht zou Diederik de relikwie gekregen hebben, met toestemming van de Patriarch van Jeruzalem, uit de handen van zijn schoonbroer Boudewijn III van Anjou, koning van Jeruzalem. Deze relikwie maakte deel uit van een hele reeks relieken die verbonden waren met het Lijden van Christus. Dit verhaal is sinds vele eeuwen zodanig ingeburgerd dat het niet meer weg te denken is.
Nochtans heeft de benedictijn Nicolas Huyghebaert in 1964 een kritische studie gepubliceerd waaruit moet blijken dat de relikwie pas meer dan een halve eeuw later naar Brugge kwam. Na de Vierde Kruistocht (1203-1204) onder leiding van Boudewijn IX, graaf van Vlaanderen, is de relikwie uit het geplunderde Constantinopel in Brugge terechtgekomen.
De thesis van Huyghebaert werd algemeen bijgetreden en had zelfs invloed op de inhoud van de jaarlijkse Heilig Bloedprocessie.

Johan BONNY, Door zijn kostbaar bloed.
Nicolas HUYGHEBAERT, Iperius en de translatie van de Heilig-Bloedrelikwie naar Brugge (vertaling Eligius DEKKERS & Mieke DE JONGHE).
Alain ARNOULD, De handschriften in het museum van het Heilig-Bloed.
Alain ARNOULD, De glasramen van de Heili-Bloedkapel.
Jean Luc MEULEMEESTER, Uit het zeventiende- en achttiende-eeuwse kunstpatrimonium van de Brugse Heilig-Bloedkapel.
Andries VAN DEN ABEELE, De Confrerie van het Heilig Bloed in de 18de eeuw.
Brigitte BEERNAERT, De steeghere in de steigers.
Jean VAN CLEVEN, Een proeve van interieurgeschiedenis (1800-1945).
Jozef VAN DEN HEUVEL, Aspecten van volksdevotie tot het Heilig Bloed.