De tweede bundel van Miguel Declercq, een van de talentrijkste dichters uit het Nederlandse taalgebied. Een verzameling bitterzoete gedichten, herhaaldelijk de liefde betreffende. Je zit op je stoel. Er is rek in je kaken.Je teennagels heb je oranje geverfd.Je kaken zijn rekbaar. je tenen oranjeen waterproof je oogpotlood Het is geen sinecure van 'Zomerzot/Somersault' een programmaoverzicht te geven. Zelfs de dichter schiet steeds iets anders te binnen als hij zijn bundel doorneemt. Soms moet ik denken aan The Beatles en Barbarella van Roger Vadim [...] en soms denk ik aan diepvriesfoto's en tandjuwelen, het belachelijke snorretje van Adolf Hitler. Of ik lees 'Twee gedichten de nevel betreffende' en ik stel me een psychotische Alice in Wonderland voor, eentje die de Hartenkoningin te lijf gaat met een uzi tussen d'r tanden en een slagersmes in d'r hand. En ook vormtechnisch zijn deze gedichten niet voor één gat te vangen. Er zijn lange en piepkleine gedichten, gebeeldhouwde sonnetten en zweefverzen.Hoe dan ook: deze bundel gaat over de liefde. 'Zomerzot/Somersault' staat vol prachtige liefdeslyriek, zij het dat de verzen eigenlijk minder liefdevol zijn dan ze op het eerste gezicht lijken. Ze zijn bitterzoet en roepen voortdurend hun tegendeel op zomerzot, maar ook somersault. Uit dit soort semantische verschuivingen is heel de bundel opgebouwd. Dreigend en luchtig terzelfder tijd dus, zo kan ik deze poëzie het beste omschrijven, aldus Declercq. Italo Calvino noemt het that special connection between melancholy and humour , en je kunt het ook terugvinden in de muziek: 'OK Computer' van Radiohead komt in de buurt. Deze dichter schept verwachtingen. Y. Né in De Stem