Flaptekst

In een almaar technologischer wordende wereld, raken we steeds verder verwijderd van wie we als mens werkelijk zijn. Worden we bepaald door ons DNA en als dat zo is, wie leest dat DNA dan eigenlijk?
De stelling 'de mens is niet in staat zijn hand te bewegen' klinkt niet erg voor de hand liggend. Zeg dit maar eens tegen een pianist; hij zal er om moeten lachen. Dat dit minder gek is dan dat het lijkt heeft Maarten Manson in dit boek overtuigend aangetoond. De mens beschikt namelijk niet over de technologische kennis om deze actie uit te voeren. De moderne mens denkt wel dat dit proces ergens in zijn hoofd een beginpunt moet hebben maar realiseert zich waarschijnlijk niet dat er miljarden cellen aan te pas moeten komen om zijn hand te bereiken. De door Manson aangehaalde filosoof Constantin Karmanov komt daarom tot de conclusie dat er een instantie moet zijn die over al deze benodigde technische kennis beschikt. Een goede samenwerking hiermee is van levensbelang.
En daarbij, heeft de mens, net als een rups, een tweede code, namelijk die van een vlinder, en zo ja, wie bepaalt dan wanneer die code gebruikt moet gaan worden? Dit en meer in een fascinerend en uitdagend werk van Maarten Manson (1935) kunstenaar, filosoof en schrijver.

Ik heb het boek van Maarten Manson met veel belangstelling gelezen. De logische manier van redeneren in zijn filosofie spreekt me aan. Wanneer u meer wilt weten over zijn benadering van het begrip eeuwig leven kan ik u zijn boek van harte aanbevelen. - Pim van Lommel, cardioloog, auteur van het boek ‘Eindeloos bewustzijn’.