Utrechtse verhalen van de zeer onderschatte (Peter Vos) en miskende (Carmiggelt) schrijver Crone.

C.C.S. Crone (Utrecht, 26 december 1914 - Arnhem, 9 november 1951) schiep een klein en eigenzinnig oeuvre dat bestaat uit drie novellen en tien korte verhalen. Dat Crone geen vuistdikke romans heeft geschreven is mede te danken aan zijn bijzondere werkwijze: hij verzamelde allerlei invallen, gespreksflarden en observaties die hij op smalle strookjes papier noteerde, om deze vervolgens te rangschikken en in een kasboek te plakken. Hieruit stelde hij omvangrijke collages samen, waaruit tenslotte een verhaal of novelle voortkwam. Crone observeerde, registreerde en monteerde als een cineast. In het landschap van de Nederlandse letteren neemt hij mede door zijn aanpak dan ook een unieke plaats in. Zijn verhalen, die zich hoofdzakelijk in Utrecht in de jaren dertig van de vorige eeuw afspelen, gaan over de kleine mensen in crisistijd, over de stoffige hoekjes waar nooit iemand kijkt. Zijn personages, met al hun wensen en verlangens, zijn echter universeel. Crones werk is niet gebonden aan plaats en tijd, en juist daarin vindt het zijn bijzondere waarde. Wars van psychologiseren toont Crone in zijn verhalen zijn vermogen om in een detail een hele wereld te creëren, waardoor een onopgesmukt soort proza ontstaat, vol ingehouden kracht, fijnzinnige humor en tragiek. Een proza dat beeldend is en vol muziek. Zijn novellen Het feestelijke leven en Muziek over het water worden tot het beste gerekend wat tijdens het interbellum verscheen. Slechts 36 jaar oud stierf C.C.S. Crone plotseling aan kinderverlamming. De verzamelbundel De schuiftrompet werd nog door hem zelf in 1947 samengesteld.