Sören Kierkegaard (Kopenhagen, 05.05.1813 - Kopenhagen, 11.11.1855).
'Sören Kierkegaard is een van de origineelste denkers uit de negentiende eeuw.
Er is waarschijnlijk geen andere moderne filosoof bij wie het denken zo nauw verbonden is met het leven.
Het feit dat hij filosoof werd, vloeit voort uit de gecompliceerde relatie met zijn vader en uit een ongelukkige liefdesgeschiedenis.
Kierkegaard zette zich sterk af tegen de gangbare ideeën van zijn tijd.
Hij beklemtoonde de betekenis van de individuele keuze - in dat opzicht mag hij een voorloper van het existentialisme worden genoemd.
Ook had hij een boeiende en paradoxale opvatting van het christelijk geloof.

Iets uit de inhoud van het hier geboden boek.
'Het eerste hoofdstuk van dit nieuwe boek schetst Kierkegaard als psycholoog. Dat moest hij wel worden, schrijft hij, omdat woorden als schuld, zonde, boete, berouw en vergeving de 'beminde gelovigen' niets meer zeggen.
Daarom loopt hij van de preekstoel weg en gaat de straat op om te zien of daar iets van erfzonde en verlos-singsbehoefte te constateren valt.
In het tweeden derde hoofdstuk worden twee vragen beantwoord:
Wie is geestelijk gezond? en Wie is geestelijk ziek?
Wat is dat dan, hoe ontstaat zoiets en met welke methoden kom je dat op het spoor?
Kierkegaards diagnose heet 'vertwijfeling': de ziekelijke fixatie van het individu op zichzelf, het legioen der 'navelkijker'. Deze vertwijfeling maakt van de mensen met hun (onbewust) onbehagen over cultuur en religie,
'slangen die hun eigen staart opeten. Dit betekent nog lang niet dat zij ook bewust psychisch lijden, integendeel,
alles gaat prachtig, althans op de onderste trap van de schaal der vertwijfelden. Deze kwantitatief grootste categorie noemt Kierkegaard de 'geestelozen'.
In hoofdstuk vier wordt de materie van het boek verder beperkt tot deze laatstgenoemden. Hier worden de symptonen beschreven van onbewuste vertwijfeling, een soort van moderne 'demonenleer'.
Hoofdstuk vijf geeft vier case-studies van 'geestelozen'.
Misschien suggereert dit woord dat het hier om domme of onbeschaafde mensen gaat. Maar niets is minder waar: het zijn juist de levensgenieters, de sociaal geslaagden met hun gevestigde zekerheden, mensen wier credo luidt dat kennis macht is en tenslotte de specialistische vakidioten, de zogenaamde objectieve denkers.
Kortom, alle produkt van een wereld, die in Kierkegaards tijd nog komen moest: de vrije, kapitalistisch-burger-
lijkt consumentensamenleving, die achter haar prachtige façade collectief-demonisch beklemd is op zichzelf.

'W.R. Scholtens (1925) is sinds 1949 karmeliet.Na filosofische studies te Merkelbeek was hij tot 1965 werkzaam aan lycea te Deventer en Oss. Daarna studeerde hij godsdienstwetenschap in Nijmegen. Hij is Kierkegaard-des-
kundige bij uitnemendheid en zijn studie van Kierkegaards werk is van internationale betekenis'.