In tegenstelling tot de meeste leesstof voor het tweede leerjaar is dit boekje vrijwel niet geïllustreerd. De ene en allesomvattende illustratie is de grote, veelkleurige wandplaat, bestelnr. SF 424. Hierop komen de dertig verhalen voor, die in de beide boekjes worden beschreven.
De kleine afbeelding bij het begin van elk verhaal wil dan ook niet meer zijn dan een „,herkenningsteken": het kind ziet hieraan onmiddellijk op welk onderdeel van de grote plaat het verhaal betrekking heeft.
Om voor de kleine lezers deze nieuwe vorm, waarin wisselwerking tussen woord en beeld wordt geboden, ten volle tot zijn recht te doen komen, volgen hier enkele raadgevingen.
Het is belangrijk dat de verhalen niet worden gelezen zonder dat de grote plaat te zien is. Het aardigst is de kinderen gedurende een paar dagen met de plaat te laten kennismaken en pas daarna te beginnen met het lezen van de verhalen.
Wilt U de volgorde van de vertellingen handhaven ? Naarmate U vordert met de leesstof zult U bemerken, dat het ene verhaal het andere raakt en dat de grote plaat langzamerhand al haar geheimen prijsgeeft.
Als stijloefening kunnen de kinderen eens een opstelletje maken over een of meer figuren uit de grote plaat.
En dan is er het schone en leerzame spel: ,„Ik zie, ik zie wat jij niet ziet". Twee jongens staan bij de plaat. De eerste zegt (bijvoorbeeld): ,Ik zie een witte wandelstok". De tweede jongen zoekt en wijst de stok aan. Dan volgen er vragen als: "Waarom heeft die meneer een witte wandelstok ?", enz. Of: ,„Ik zie een kip, die wegloopt". Waar komt die kip vandaan ? Hoe komt het, dat het deurtje van het kippenhok openstaat ? Enzovoort.
Dit zijn slechts enkele suggesties. Ook uw eigen fantasie zal hier mogelijkheden zien.
Ik hoop zeer, dat zowel U als de kleine leerlingen evenveel genoegen aan deze uitgave zullen beleven als ik dit deed bij het samenstellen ervan.
W. G. van de Hulst jr