'Heb je, vroeg ze, met al watje schrijft

ooit eens iets dat smaakt als de M'
Na dit begin is het al liefde, erotiek (en muziek) wat de klok slaat in deze nieuwe bundel van Ad Zuiderent. De dichter van de Zuid-Hollandse eilanden, van de bijbel (Hooglied, Apocalyps), van Nijhoff en andere typisch Hollandse voorgangers, van stad en land, god en ongeloof is niet achter de kim verdwenen, maar maakt alles ondergeschikt aan dat ene, vervoerende, allesbeheersende en alles overwinnende. Niet helemaal ondergeschikt: de beheersing, het vakmanschap en ook het vermogen tot relativeren die Zuiderent kenmerken, zijn niet monddood, hun stemmen lijken soms tegenstemmen - maar des te groter is de indruk die het ensemble maakt, des te wonderlijker dat de veelstemmigheid zich zo eensgezind in Venus' dienst blijkt te willen stellen.

Ad Zuiderent ('s-Gravendeel 1944) publiceerde onder meer de dichtbundels Geheugen voor landschap (1979), Natuurlijk evenwicht (1984), Op het droge (1988) en Op de hoogte van Icarus (1993) en de bloemlezing 1 februari 1953 (1983). Hij is medesamensteller van Ons klein en silwerige planeet (1997), gedichten in het Nederlands en het Afrikaans.

Koen Vergeer in De Morgen: 'De dichter van Op de van Icarus heeft de koudwatervrees die zijn poëzie (en de Nederlandse poëzie in het algemeen) altijd een beetje aankleefde overwonnen. Het sentiment, de werkelijkheid, de zin en de onzin daarvan, Zuiderent gaat het allemaal niet langer uit de weg.'

Hans Groenewegen in HP/De Tijd: 'Via het gehoor, met behulp van een bijna betekenisloze woordmelodie, weet Zuiderent het verband te leggen dat bij in de betekenis van de woorden en de beelden niet zag.'