Veel auteurs hebben zich bij de beschrijving van Bachs leven en werken laten leiden door vooroordelen. Klaus Eidam verlaat in deze nieuwe Bach-biografie de gebaande paden. Terwijl alle recente Bach-biografieën volledig steunen op de zogenaamde standaardwerken over het leven van Bach (bijvoorbeeld die van Schweitzer, Terry en Spitta) gaat Eidam terug naar de bronnen en verdiept hij zich grondig in de politieke en sociale omstandigheden die Bachs leven mede bepaalden. Hij schetst onder andere het muzikale leven aan de kleine hoven van Midden-Duitsland, de rechtspositie van de musicus en de kwaliteit van het onderwijs aan de Thomasschule. De conclusie is steeds dat Bach ondanks alle tegenwerking van zowel de kerkelijke als de wereldlijke autoriteiten en ondanks zijn vaak behoeftige levensomstandigheden steeds weer in staat bleek geniale muziek te componeren.
Eidam rekent ook op amusante wijze af met Bach-uitleggers van allerlei slag, kabbalisten, getallenmystici, godsdienstfanaten, marxisten enzovoort. Zij willen koste wat kost hun eigen geborneerdheid in Bachs muziek terugvinden. Daarmee doen ze afbreuk aan het enige waar het in Bachs muziek om draait: de muziek zelf. Eidam citeert in dit verband met volle instemming Leonard Bernsteins adagium: 'De betekenis van de muziek ligt in de muziek zelf en nergens anders.'

Klaus Eidam (Chemnitz, 1926) heeft een groot deel van zijn leven in de voormalige DDR gewerkt. Hij was dramaturg aan de theaters in Dresden en Berlijn, publiceerde over Händel, Haydn en Von Weber en maakte een vierdelige televisieserie over Bach, die in veertig landen is uitgezonden.

'Een ontnuchterende, heldere en in veel opzichten frisse biografie.' - Louis Houët in de Volkskrant