Dit boek wil niet alleen een beeld schetsen van de lotgevallen van de familie De la Parra over een tijdsbestek van ongeveer 450 jaar, het wil ook ervaringen tonen van mensen die de Japanse interneringskampen Brastagi en Si Rengo Rengo overleefd hebben.

De diaspora van de Sefardische joden, die begon in 1492, vormt het beginpunt van een conventioneel historisch verslag over Spanje en Portugal ten tijde van de verdrijving van de joden, over Suriname in de periode 1492-1939 en over Nederlands-Indië in de periode 1890-1946.

Het leven van de familie De la Parra is ingebed in dit historisch kader. Daarbij zijn bronnen onderzocht die melding maken van leden van de familie. Voor de verslaglegging van het ontstaan van en het leven in de kampen Brastagi en Si Rengo Rengo is in de eerste plaats gebruik gemaakt van literatuur. Daarnaast is gebruik gemaakt van verhalen van ooggetuigen. Zij vertelden niet alleen over de buitenkant, over hoe de kampen eruit zagen, hoeveel gebouwen of barakken er waren en waaruit ze waren opgebouwd, zij vertelden ook over 'de binnenkant'. Zij verwoordden wat het kampleven met hen deed, hoe zij zich voelden. Allen waren kind toen ze in de kampen terechtkwamen. Toch hebben velen van hen scherpe herinneringen aan het leven van toen. Al die persoonlijke verhalen zijn van onschatbare waarde als het gaat om het opbouwen van een zo compleet en vooral zo getrouw mogelijk beeld van de kampen Brastagi en Si Rengo Rengo.