Steeds meer mensen hebben lichamelijke klachten zonder dat een duidelijke ziekte gevonden kan worden. Chronische pijn en recent vooral chronische vermoeidheid vormen type-voorbeelden. Vaak stuiten dergelijke klachten op onbegrip vanwege de omgeving. En ook onze hooggespecialiseerde geneeskunde weet er niet goed raad mee. De betrokken patiënten lopen niet zelden vast in eindeloos 'dokter-shoppen' en in het raadplegen van alternatieve genezers van diverse pluimage.
Vanuit zijn jarenlange ervaring als psychiater in een algemeen ziekenhuis, ontleedt professor Van Houdenhove haarscherp de redenen voor deze impasse. Als verantwoordelijke factoren wijst hij onder meer aan: het hardnekkig dualistisch denken (ziek-zijn is ofwel somatisch, ofwel psychisch), de gebrekkige opleiding van artsen in de psychosociale aspecten van de geneeskunde, en de neiging van veel patiënten om hun emotionele problemen niet onder ogen te willen zien.
Het 'moderne' psychosomatisch denken - waarin het stress-concept centraal staat - kan een uitweg bieden. Stress slaat immers een brug tussen lichaam en geest. Door stress kunnen verschillende vormen van 'psychosomatische' klachten ontstaan.
Professor Van Houdenhove bespreekt, geïllustreerd met vele boeiende gevallen uit zijn praktijk', de 'vele gezichten' die psychosomatische klachten kunnen aannemen. Ook man-vrouw-verschillen, leeftijdsgebonden aspecten, diverse behandelingsmethoden, en problemen in de werksituatie en met controleartsen krijgen uitvoerige aandacht. Het tegenwoordig zeer in de belangstelling staande en controversiële chronische vermoeidheidssyndroom beschouwt hij als hét psychosomatische probleem van onze tijd.