Velen beschouwden Pius XII als een van de grootste pausen ooit, tot Rolf Hochhuth in 1963 zijn controversiële toneelstuk Der Stellvertreter publiceerde. Hochhuth beschuldigde de paus ervan dat hij niets ondernomen had om de jodenvervolging aan te klagen, laat staan te stoppen. Dit verwijt blijft actueel. Ten eerste omdat het Vaticaan volop bezig is Pius XII heilig te verklaren. Ten tweede omdat de katholieke Kerk nog steeds geen schuld heeft bekend. Tot slot omdat de laatste rechtstreekse getuigen van de Holocaust aan het verdwijnen zijn.
Dirk Verhofstadt schrijft over de houding van Pacelli en latere paus Pius XII
tegenover de machtsgreep van Hitler, over de ondergang van de katholieke
Zentrumspartij, het concordaat tussen nazi-Duitsland en het Vaticaan, het
nationaalsocialistisch onderwijs, het T4-programma (de moord op fysiek en
mentaal gehandicapten), de inval in Polen, de Operatie Barbarossa, de Joden
in Nederland, priester-president Tiso van Slowakije, de Ustasa in Kroatië,
de deportatie van de Joden uit Rome, de Hongaarse Holocaust, de hulp aan
oorlogsmisdadigers, de weigering van de Kerk om ondergedoken joodse kinderen
terug te geven, het falen van de geallieerden, het antisemitisme na de
Holocaust, en de morele schuldvraag van de Kerk en de paus.

Dirk Verhofstadt (1955) studeerde rechten en pers- en communicatiewetenschappen in Gent. Hij publiceerde ondermeer Het menselijk liberalisme, Pleidooi voor individualisme en De derde feministische golf