Eilanden zijn niet alleen oorden waar unieke dieren leven; een verstoring van het biologisch evenwicht leidt er tot snel en massaal uitsterven. De dodo is slechts één van een lange lijst. Nu het landschap op de continenten in eilanden uiteen is gevallen, geldt die kwetsbaarheid voor de gehele aarde. Hoe snel zal ons gefragmenteerde dierenrijk ineenstorten? Hoe houden we de rafelige restanten natuur in leven? Dat zijn de vragen die eilandbiografen zich stellen.

David Quammen reisde de wereld rond en schreef een meeslepend epos over eilandbiografie in de praktijk. Ondanks de grimmige staat waarin de aarde verkeert ademt Het lied van de dodo hoop. Er zijn, zoals de ecoloog Michael Soulé zegt, geen hopeloze gevallen, alleen dúre gevallen en mensen zonder hoop.

'Het lied van de dodo is enorm bevredigend. Elke zichzelf respecterende wetenschapper zou een exemplaar van dit boek onder zijn hoofdkussen moeten leggen.' e. annie proulx
'Dat een boek over zo'n wetenschappelijk onderwerp zo verhelderend, humorvol en pakkend kan zijn, is een buitengewone prestatie.' Publishers Weekly
'Zelden kwam een wetenschappelijk boek zo dicht bij een adembenemend avontuur als Het lied van de dodo. Het zorgt er niet alleen voor dat we het geloven, maar ook dat we erom geven.' Newsweek
'Voor iedereeen die zich bezighoudt met de ecologische staat van onze planeet, is dit een belangrijk en intellectueel uitdagend boek dat in een geweldige stijl is geschreven en met een aanstekelijke mengeling van nieuwsgierigheid en avontuur.' New Scientist
Recensie(s)
Het lied van de dodo zal nooit gehoord worden, omdat hij uitstierf in 1690 door menselijk toedoen en niemand voordien de moeite nam om in het bos van Mauritië te gaan zitten luisteren. Deze zin bevat alle drie de essenties van het boek van Quammen: reisverhalen, uitsterven door menselijk toedoen en eilandbiogeografie. Het boek is een vlot verteld mengsel van deze drie. De schrijver probeert de theorie achter natuurbescherming over te brengen; probeert aan een breed publiek duidelijk te maken waarom natuurgebieden groot moeten zijn. Het fanatisme waarmee dit thema telkens terugkomt, lijkt op dat van een actievoerder. Hij is schrijver/journalist en dat is goed te merken. Met veel snelle zijsprongen van de hoofdlijn houdt hij de aandacht van de lezer vast zonder de draad van het verhaal kwijt te raken. Minpunten zijn het ontbreken van illustraties buiten de landkaarten en de aanwezigheid van een uitgebreide bibliografie terwijl er geen voetnoten of andere verwijzingen zijn in de tekst. Door de nadruk op grote dieren en het belang voor de mens komen de overige levensvormen op de planeet in de verdrukking. Desalniettemin een zeer bijzonder boek; de Engelse versie is al een klassieker.