Fotograaf Jan Scholten kijkt met de scherpe ogen van de ervaren waarnemer. Al meer dan dertig jaar zwerft hij bijna dagelijks door de natuur, feilloos aanvoelend waar en wanneer er iets te gebeuren staat. Maar dat 'zesde zintuig' is hem niet zomaar komen aanwaaien. Al doende heeft hij leren inzien dat kijken en zien twee geheel verschillende werkwoorden zijn. Het leren zien van dingen in de natuur vergt veel tijd en geduld. Er gingen dan ook jaren overheen voordat Jan Scholten voldoende kon inschatten hoe een bepaalde situatie in de natuur er op een foto uit zou zien. Niet zelden zat hij uren te wachten op het moment dat de lichtval deed wat hij ervan verwachtte, dat de schaduw viel waar hij hem hebben wilde, dat een beweging kristalliseerde zoals hij zich dat gewenst had, dat de zon een grandioos gat brandde in de ochtendnevels, dat het water opglinsterde in een plotse, tegendraadse beweging, dat de boom zich hulde in een kleed van winterse rijp...
In dit boek. Zwervend licht, brengt Jan Scholten ervarenheid en kunstenaarschap in al zijn volheid samen, zodat er niet alleen een feest voor het oog is ontstaan, maar ook een landschappelijk monument, dat de liefde en het respect voor de natuur verraadt van deze bescheiden grootmeester.
Het boek heeft wel iets van een breed opgezette en fraai verluchte kalender. Te beginnen in de winter, waarvan de fotograaf de hardheid, maar ook betoverende momenten laat zien, komen we, via de dreiging van de maartse buien, bij de vertederende prilheid van het eerste lentegroen. Vanuit de volheid van de zomer belanden we ten slotte in de kleurenrijkdom van de herfstige voleinding.