Apollo aan de Seine, sans famille, is een roman die de karakterontwikkeling van een kind naar zijn volwassenheid beschrijft, van een jongen die in de oorlog is geboren en opgroeit in de naoorlogse periode in Nederland. Het geeft een zedenschets van de maatschappij, maar is ook te vergelijken met de vroegere psychologische romans van Frederik van Eeden en Lodewijk van Deyssel en met de romans uit de Russische bibliotheek, met name met die van Tolstoj. Het beschrijft de dooltocht van een verlorene naar de zin van het bestaan, een begaafde geest, een mutant, door zijn leefomgeving te gronde gericht, zonder uitzicht op herstel. De lezer wordt meegenomen op drie reizen. Eerst reist men met de hoofdpersoon door de landen van de wetenschap, van de liefde en van het succes. Ondanks onbegrip van zijn naasten en teleurstellingen, ondanks een dramatisch voorval, lijkt hij alles te overwinnen en lacht een voorspoedige toekomst een jonge academicus toe. Dan slaat het noodlot toe en wordt de lezer meegenomen op een reis naar een andere wereld, de wereld van hen die niet meer vragen naar de zin van het bestaan. Tal van avonturen beleven deze schimmen in een land dat slechts fluisterend over hen spreekt. Op de derde reis wordt de lezer weer meegenomen naar het verleden en vervolgens naar een wereld die niet eerder bestond. Het boek laat zien hoe er vergetenen kunnen bestaan in een ogenschijnlijk zo geordende maatschappij. Een boek, waarin behalve eeuwenoude vraagstukken, ook de acute hedendaagse problemen niet ongemoeid blijven. De auteur (1942) is Celeste Lupus, een pseudoniem, achtereenvolgens werkzaam als kandidaat-notaris, belastingadviseur en advocaat, thans woonachtig in Frankrijk. Apollo aan de Seine is zijn debuut. De schrijver is naast zijn literaire werkzaamheid ook uitvoerend musicus