De Hunnen werden zij genoemd... Steppenvolk van over de oostgrens. Hongaren, Polen en Tsjechen. Bij duizenden als vluchten kraaien - neergestreken en verzameld aan de Nederlandse oostgrens.Roemenen, Oekraïeners en Witrussen. Mannen en vrouwen die naar knoflook, uien en zweet stonken. Op het station van Enschede werden ze geronseld voor de textielindustrie. In de fabrieksstad, en de fabrieken langs de Duitse grens, uitgebuit en onderdrukt, door de lokale bevolking met achterdocht bekeken. Zo'n tienduizend Oost-Europeanen vochten daar om hun bestaan. Grensstation Enschede: het eindpunt van de trein uit het oosten - het eindpunt voor vele Hunnen.De Hunnen - klem tussen de strijdende machten - worden in dit epos meegesleept in het oorlogsgeweld. In deze drie delen van de Hunnensaga leert de lezer de onbekende Cremer kennen. In De Hunnen presenteert Cremer de totale afrekening met de tweede wereldoorlog - een oorlog die niet ophield in 1945.De Hunnen is vooral het vlijmscherpe maar ook ontroerende portret van een oorlogsgeneratie.Jan Cremer is geboren op dezelfde dag dat de nazi's de verjaardag van Adolf Hitler vierden en in bevreesd Nederland de staat van beleg werd afgekondigd op 20 april 1940. Hij bracht - als halfwees met een Oosteuropese moeder - zijn woelige jeugd door aan de Nederlandse oostgrens in het door de oorlog geteisterde Twente.Op 16-jarige leeftijd keert hij de fabrieksstad Enschede de rug toe en meldt zich als beroepsmilitair bij de marine. Daarna trekt hij voorgoed de wereld in en maakt naam als schilder maar vooral als schrijver en journalist door zonder ontzag over alles te schrijven waarvan hij ooggetuige is geweest, getrouw aan zijn devies: HET LEVEN IS EEN EENMANSGUERRILLA. Cremer woont - als hij niet op reis is - in New York en Parijs.