Vijf tot tien procent van de Nederlandse schoolgaande kinderen heeft MBD (Minimal Brain Dysfunction). Een kind met MBD is een kind met een hersenfunctiestoornis, hetgeen niet hetzelfde is als een hersenbeschadiging. Een MBD- kind verschilt op het eerste gezicht niet zo erg van een gewoon kind. Ze hebben dezelfde goede en slechte eigenschappen. Alleen, een MBD-kind kent geen grenzen. Daar heeft hij zeif de meeste last van. Een MBD-kind is niet gek, al doet hij soms wat vreemd. Zijn grootste handicap is, dat andere mensen hem vaak niet begrijpen. Zij accepteren hem niet zoals hij is. MBD, LEVEN EN LATEN LEVEN staatvoor:tolerantie. Die hebben MBD-kinderen hard nodig. En daaraan kan iedereen meewerken.
De twee auteurs van dit boek hebben een speciale band met elkaar. Bets Engel is moeder van een negentienjarige MBD-zoon. In 1976 richtte zij de Landelijke Werkgroep MBD-kinderen van de BOSK op. Haar jarenlange werk in deze oudervereniging plus haar ervaringen als MBD-moeder maken haar uitgesproken des- kundig inzake deze materie. Elout Engel is haar zoon. Hij heeft MBD en is op grond daarvan "natuurlijk" deskundig. Zij samen maakten dit handboek tot een uitermate bruikbaar en tegelijk uniek document, vooral ook door hun individuele, hoogst persoonlijke bijdragen. Bets praat hierbij over Elout. Elout praat over zichzelf. MBD, LEVEN EN LATEN LEVEN is in de eerste plaats bedoeld voor mensen in de directe omgeving van een MBD-kind: gezinsleden, (medische) behandelaars en leerkrachten. Er zijn echter zoveel MBD-kinderen in Nederland (ieder jaar komen er tienduizend bij), dat iedereen er vroeg of laat mee te maken kan krijgen. Het lezen van dit boek maakt je tot een toleranter mens!