Het is vijfendertig jaar geleden dat Nederland is bevrijd: Amsterdam heeft haar Canadese oud-strijders een ontvangst bereid. De herinnering aan het laatste oorlogsjaar brengt Jeroen, de hoofpersoon van "Voor een verloren soldaat", in verwarring. De verlossing van de onderdrukking werd voor de toen twaalfjarige jongen een obsederende ervaring toen een bevrijder met hem een intieme vriendschap forceeerde.
Over de herinnering aan deze verloren soldaat gaat dit boek van Rudi van Dantzig, die tot de duizenden kinderen behoorde die tijdens de hongerwinter naar de provincie werden geëvacueerd. Voor de meesten was dat een indringende ervaring, een volstrekt buiten elk patroon vallende en vervreemdende 'vakantie'.
De roman begint met het vertrek van Jeroen naar Friesland. Hij komt bij een vriendelijke vissersfamilie terecht in een desolate kuststreek.
Ogenschijnlijk redt hij zich aardig maar er is veel dat hem verwart, zoals het verlangen naar Jan, een vriendje uit Amsterdam dat ook naar Friesland is geëvacueerd. Tijdens de bevrijding duikt Wolt op: de relatie tussen de jongen en de soldaat beschrijft Van Dantzig met ingehouden subtiliteit. De jongen ondergaat de vriendschap en het voornamelijk lichamelijke contact met de bevrijder intens. Eenmaal terug in Amsterdam, dat in een feestroes verkeert, blijft Jeroen verbeten naar zijn verloren soldaat zoeken. Vijfendertig jaar later, kijkend naar televisiebeelden van oud-strijders, beseft hij dat de werkelijkheid van het gevecht om zijn bevrijding weinig heeft overgelaten.
'Voor een verloren soldaat' werd bekroond me de Geert Jan Lubberhuizenprijs 1986.