In 1988 doorbrak René Stoute een zelfopgelegd en kwellend taboe door voor Panorama aan een Miss Travestieverkiezing mee te doen en voor het eerst over zijn travestie te schrijven.
Daarmee maakte hij de weg vrij voor nieuwe creatieve impulsen die ten slotte hun neerslag vonden in zijn meest ambitieuze ne geslaagde roman tot nu toe: 'Het grimmig genieten'.
De hoofdpersoon Clemens Piers trekt zich voor onbepaalde tiijd terug in het morsige Hotel De Faam. Hij heeft twee koffers bij zich, een met herenkleding en een met zijn 'damesweelde'. Vanaf nu spookt telkens deze zin door zijn hoofd. 'Morgen zal een man ontdekken wie hij is.' Drinkend, hasj rokend, swingend op de meegebrachte tapes met jazzmuziek geeft hij zich over aan een reeks opwindende, bijna rituele, en bij vlagen hilarische verkleedpartijen.
Maar steeds opnieuw onderbreekt Piers zijn bezigheden om te lezen in zijn manuscript, dat het fragmentarische relaas van zijn eigen leven en travestie bevat, alsook een omvangrijk corpus notities, invallen, citaten, essays, verhalen en curiosa over travestie in het algemeen.
René Stoute heeeft deze veelheid tot een overtuigend en ontroerend amalgaam weten samen te kitten en zet daarmee een fascinerende Bildungsroman neer over een personage met een levenslange obsessie voor heteroseksuele travestie.
In dit proza dreunt het ritme van de bebop, wordt een standbeeld opgericht voor chevalier d'Eon, de legendarische travestiet, wordt stilgestaan bij de dood van diverse jazzmusici en figureert de schrijver Michail Zosjtsjenko als katalysator van Piers' zelfbevrijding. Drie aan Margot, Piers' vrouw, gewijde hoofdstukken zorgen voor en zeker tegenwicht en plaatsen het ernstige, maar zo nu en dan ook burleske spel op de voorgrond onder precies de goede belichting.