'De overkant' ('Drüben') is het tweede deel van de autobiografische trilogie 'Todesgier', waarmee de jonge Zwitserse schrijver Bruno Schnyder de aandacht trekt en waarvan bij Meulenhoff vorig jaar het eerste deel 'Albino', verscheen. 'Albino' (1980) bestreek de kinderjaren van de verteller, zijn opgroeien in een vijandige omgeving, zijn dormen van de 'naakte ruiter' die hem zou komen verlossen. Maar de redder kwam niet. In 'Drüben' is de verteller, volwassen nu en levend van het schrijven, in en volledig isolement geraakt; hij heeft zich teruggetrokken in een slooprijpe toren, traditioneel maar volstrekt passend symbool van zijn vervreemding van de werkelijkheid. De droom van de bevredigende homoseksuele relatie gaat niet in vervulling: de vriend die hij voor zich alleen wil hebben en aan wie hij in zijn naieve emotionaliteit te absolute eisen stelt, kan zich niet onvoorwaardelijk aan hem geven - alleen door middel van wijn en slaappillen weet de verteller zijn groeiende angst te bestrijden, alleen door het schrijven van een boek weet hij zelfmoord uit te stellen. Wanneer hij het uiteindelijk toch waagt, mislukt zijn poging, die echter wel een prachtig stuk hallucinerend proza oplevert.
Bruno Schnyder, van de generatie jonge Zwitsers waartoe ook Franz Böni en Thomas Hürlimann behoren, beschrijft op indringende wijze de homoseksuele gevoelswereld van zijn alter ego, treft heel exact de sfeer van verval, van vuil, vocht en spinnewebben, van waaruit hij hoopvol probeert 'een stap naar voren' te doen.