Bijna veertig jaar lang, van 1929 tot diep in de jaren zestig, hebben de fameuze ’’blauwe wagens” met hun spitse neuzen en kleurrijke koers- borden het Amsterdamse straatbeeld verlevendigd. Met de buitendienststelling van het laatste exemplaar in het voorjaar van 1968 eindigde een belangrijk tijdperk in de Amsterdamse tramhistorie: dat van de klassieke tweeasser.
De ’’blauwe wagens” waren vooral bedoeld voor de netsuitbreidingen in de zuidelijke stadsdelen. Bij hun indienststelling verschenen ze echter eerst op de lijnen 16,10 en 13S. In 1929 en 1930 werden 50 motorwagens (396-445) en 50 bijwagens (901-930 en 931-950) geleverd, waarvan de 931-950 met verlaagd middenbalcon. Tussen 1935 en 1938 werden de 901-930 verbouwd tot motorwagens 446-475, de snelste en krachtigste van het net. Deze kregen al spoedig de benaming ’’hoge blauwen”, om ze te onderscheiden van de 396-445, de ’’lage blauwen”.
Het boek ”De Amsterdamse Blauwen” bevat de complete geschiedenis van dit zo markante tramtype. Na enkele inleidende hoofdstukken, waarin onder andere het besluitvormingsproces in de Amsterdamse gemeenteraad rond de aanschaf van de nieuwe trams wordt belicht, volgt een uitgebreide beschrijving van het materieel zelf. Aan vrijwel geen tramwagenserie is zoveel vertimmerd als aan de ’’blauwe wagens”. Aan de orde komen onder andere de aflevering en indienststelling, de verlenging van de ’’lage blauwen”, de geschiedenis van de beide bijwagenseries, het ontstaan van de ’’hoge blauwen”, de vele schakelkastenwisselingen, de verbouwing tot eenrichtingwagen en de ombouwexperimenten uit de jaren vijftig. De tot werkwagen verbouwde exemplaren worden uiteraard niet vergeten. Ook de oorlogsjaren en de wederopbouwperiode krijgen de nodige aandacht.
In een uitgebreid hoofdstuk over de exploitatie wordt vervolgens per lijn een overzicht gegeven van de inzet van de ’’blauwe wagens” en in de context van de tijd geplaatst. Zo ontstaat een boeiend beeld van het Amsterdamse trambedrijf van alle dag, met vele wetenswaardigheden over de inzet van ander materieel, zoals de roemruchte Unions en de grootbordessers.
Het laatste gedeelte van het boek is gewijd aan een overzicht van de in Amsterdam actieve museumorganisaties en een beschryving van het onder hun hoede staande materieel. Zij hebben ervoor gezorgd dat een aantal ’’blauwe wagens” bewaard is gebleven en dat men deze nog regelmatig op het stadsnet of de museumlijn naar Bovenkerk kan bewonderen.
Het boek is verlucht met circa 290 afbeeldingen, voor het merendeel nog nooit gepubliceerde foto’s, volgens de huidige standaard vervaardigde materieeltekeningen, lijnennetkaartjes en documenten.