De huidige mondialiseringsgolf is het derde bedrijf van een geschiedenis die al ruim vijf eeuwen gaande is. Het eerste bedrijf ving aan met de ontdekking en verovering van het Amerikaanse continent door de conquistadores in de zestiende eeuw. Het tweede speelde zich af in de negentiende eeuw, aangezwengeld door vooral het Engelse koopmanschap en vergezeld door grootscheepse Europese emigratie naar Noord-Amerika, Argentinië, Australië enzovoort.

De tegenstanders van de mondialisering van nu zijn in twee zeer uiteenlopende kampen te vinden: in het kamp van de conservatieve islam die zich kant tegen de verwestersing van de wereld en in het kamp van de ‘anti-’ of ‘anders-globalisten’ die zich verzetten tegen de uitbuiting van de massa’s door het grootkapitaal. De twee kampen hebben gemeen dat ze de mondialisering beschouwen als een model dat de volkeren van de wereld tegen hun wil wordt opgelegd. Dit boek zet op toegankelijke wijze uiteen dat de geuite kritiek op een enorm en hardnekkig misverstand berust. Het drama van de mondialisering is niet dat ze zich voordoet, maar dat ze onvoldoende in staat is om aan de bij vele mensen opgeroepen verwachtingen te voldoen. Omdat zij niet overal of niet volledig optreedt, zich dus niet aan haar ‘beloftes’ houdt, verscherpt zij frustraties en teleurstellingen. Het ontbreekt de mondialisering aan vermogen om de technische vooruitgang, waarvan zij de draagster is, afdoende te spreiden.

Daarbij wordt ook ingegaan op het feit dat vele Derde-Wereldlanden aan hun lot worden overgelaten, omdat de geïndustrialiseerde wereld ze niet of nauwelijks nodig heeft. Rekening houdend met deze problematiek, verkent Daniel Cohen de wegen waarlangs – op lokaal niveau en wereldwijd – de voorwaarden kunnen worden geschapen nodig om ruimer te voldoen aan het door de mondialisering veranderde verwachtingspatroon en de behoeften van volkeren.