Aar van de Werfhorst werd geboren als kind van Nederlandse ouders die een drogisterij in Gronau hadden. Door zijn Duitse achtergrond werd hij ook tweetalig opgevoed. In zijn jeugd bracht hij veel tijd door in het Ruhrgebied. In de vakanties kwam hij vaak aan de Overijsselse Vecht waar zijn grootouders in Beerzerveld woonden. De Vecht zou later een belangrijke rol spelen in zijn streekromans. Na in Winterswijk gewoond te hebben verhuisde het gezin Van de Werfhorst naar Vriezenveen. Aar van de Werfhorst volgde de kweekschool, maar werd journalist; aanvankelijk in Duitsland. Later ontwikkelde hij zich tot letterkundige. Het pseudoniem Van der Werfhorst ontleende hij aan de achternaam van zijn grootmoeder.

Voor het schrijven van zijn boeken zocht Aar van de Werfhorst meestal de eenzaamheid. Hij schreef onder andere in een molen in Hellendoorn en een huisje in Ommen.

Na de Tweede Wereldoorlog, waarin Van de Werfhorst moest onderduiken, woonde hij samen met SDAP/PvdA-politicus en -minister Hein Vos. Hij werkte ook als diens secretaris. In de naoorlogse jaren werd Van de Werfhorsts oeuvre populair en zijn boeken werden herhaaldelijk herdrukt. Een aantal van zijn romans en verhalen werd gebundeld in een deel van de Omnibus-serie van uitgeverij De Arbeiderspers.

Na de publicatie van het laatste deel van de romancyclus de Eenzame in 1956 zweeg Van de Werfhorst. Hij schreef nauwelijks meer en publiceerde meer dan twintig jaar geen nieuw werk. Pas ter gelegenheid van zijn zeventigste en tachtigste verjaardag kwamen er kleine bibliofiele uitgaven met relatief nieuw werk. Zijn gezondheid liet te wensen over en zijn laatste jaren was Van de Werfhorst gebonden aan een rolstoel.

Het werk van Van de Werfhorst wordt gerekend tot de Nieuwe zakelijkheid.