Saskia De Bodt, kunstcritica en docente aan de Universiteit van Utrecht, beschrijft de evoluerende perceptie van de vrouw in de Europese kunst van de 17de eeuw tot het midden van de 20ste eeuw. In deze tijdsperiode is er een verschuiving hoe de kunstenaar de vrouw afbeeld. Oorspronkelijk hoofdzakelijk in functie van de religieuze kunst, door het ontstaan van een rijkere burgerij (17de eeuw, Rubens en Rembrandt) ziet men het ontstaan van portretopdrachten, later gaat de maatschappelijk los gevochten kunstenaar de vrouw afbeelden zonder haar te verheerlijken maar haar weergeven in al de invalshoeken van het moderne leven. Aan het eind van de negentiende eeuw gaan er overal in Europa kunstenaars, onder invloed van J.F. Millet, op zoek naar de authentieke wereld van de arbeid op het platteland. Eenvoudige mensen verdienden het ook om waardig te worden weergegeven, vonden ze. Van Mieghem daarentegen was een kind van de haven - van een wereldhaven - en vond zijn inspiratie in de drukte vlak voor zijn deur. Zijn unieke oeuvre legt op beklijvende wijze getuigenis af van het leven van heel gewone mensen en dus vrouwen van allerlei slag. Geen kunst meer enkel voor de elite maar kunst over het leven van elke dag. Erwin Joos schrijft over het leven van Eugeen Van Mieghem en situeert de afgebeelde werken van Van Mieghem en de 70 gekozen illustraties. Heel belangrijk is de reeks werken die van Van Mieghem maakte over zijn vrouw Augustine. Hier zijn raakpunten/invloeden van/met Rembrandt en Munch.