In haar krachtige, monumentale beelden heeft Bennink al twee keer een Venus verbeeld. Zo maakte zij in 2007 een levensgroot beeld dat als titel de Venus van Antwerpen kreeg. Niet lang daarna kreeg zij in het zelfde jaar de opdracht van de gemeente Assen om een monumentaal werk te maken voor de Asser woonwijk Kloosterveen.Ze maakte hiertoe een meer dan levensgroot beeld in zwart brons van een naakte vrouw in spreidstand, haar hoofd met wapperende paardenstaart naar links gewend, dat een enorm krachtige uitstraling heeft. Bennink gaf het de titel de Venus van Kloosterveen. Het bijzondere van dit beeld (en trouwens ook haar andere beelden) is dat het een geboetseerd uiterlijk heeft, dat wil zeggen dat de structuur van het brons onregelmatig is en niet glad en gepolijst, waardoor het een mooie rauwe toets heeft.. Dat heeft tot gevolg dat de huid van het beeld telkens veranderd, afhankelijk van de intensiteit van het licht... Hoewel ik Natasja nog maar een paar keer heb mogen ontmoeten, kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat de beeldhouwer zichzelf als model heeft gebruikt. De musculatuur, het vrouwelijke, het trotse: het zijn allemaal karakteristieken die ik ook in Bennink zelf zag.Is het wellicht een zelfportret? Bennink zegt hier zelf over: 'De Venus van Kloosterveen is een ode aan de vrouw van nu en de toekomst, en herkenbaar voor de hedendaagse vrouw, met een vleugje girlpower. Haar houding is eigentijds, krachtig, eigenwijs en kwetsbaar.'...