Het vak Ondernemingsfinanciering mag zich nationaal en internationaal in de jaren tachtig in een grote belangstelling verheugen, een interesse die zowel bespeurbaar is in de theorie als in de praktijk. Het vak is daarbij opengebroken vanuit een overwegend naar binnen de onderneming gerichte boekhoudkundige benadering naar een meer naar buiten, op financiële markten gerichte kasstroombenadering. Uitvloeisel hiervan is geweest dat in het vak Ondernemingsfinanciering de belangstelling voor de werking van financiële markten, het keuze-arsenaal van financieringsvormen en financiële technieken van risicobeheersing en de marktprijzen van vermogenstitels onevenredig sterk is toegenomen.Tegelijkertijd is de band met de andere bedrijfseconomische vakken - waaronder met name de financiële boekhouding als belangrijke leverancier van de informatie over verwachte kasstromen - niet verbroken.

In Ondernemingsfinanciering en Vermogensmarkten heeft de auteur de belangrijkste theoretische en praktische vernieuwingstendensen van het vakgebied in kaart gebracht en implicaties voor de financiële leiding van ondernemingen aangegeven. De omvang van het totale werk maakte het wenselijk om tot splitsing in twee delen over te gaan. In deel 1 is, na een ruime oriëntatie op het vakgebied als zodanig, de behandeling in hoofdzaak beperkt tot de vraagstukken die betrekking hebben op de actiefzijde van de balans. Geaccentueerd worden de vraagstukken die samenhangen met het bepalen van de vermogensbehoefte, het investeringsbeleid ten aanzien van het bruto- en nettowerkkapitaal en ten aanzien van de vast activa. Bij elk deel behoren afzonderlijke opgaven- en uitwerkingsboeken waarin de opbouw van het leerboek wordt gevolgd.