De Argentijnse jaren //

We kennen haar als de charmante, knappe en intelligente echtgenote van onze kroonprins Willem-Alexander. Vanaf het moment dat detwee samen werden gespot, is Nederland van Máxima Zorreguieta gaan houden. We weten allemaal dat ze uit Argentinië komt, maar veel is er over haar achtergrond niet bekend. Dat gaat nu veranderen. In april 2009 verschijnt: Máxima, de Argentijnse jaren.

Gonzalo Álvarez Guerrero (1969) en Soledad Ferrari (1975) trokken de Argentijnse jeugd van Máxima na. Via een beschrijving van het Argentinië van de jaren zeventig en de hiernavolgende jaren volgen we Máxima op haar levenspad: Haar jeugd. Haar dagen in La Recoleta en op het platteland. De oorsprong van het familiegeld. Coqui als ambtenaar: staatssecretaris van Landbouw onder Jorge Rafael Videla (1976-1981). De waarheid over zijn regime. De verhouding tussen Nederland en Argentinië tijdens de dictatuur. Haar eerste vriendje. Haar obsessie voor de Engelse taal. Een masteropleiding in de kou. De dag waarop zij kennismaakt met koningin Beatrix. De moeizame strijd om de Nederlandse nationaliteit en de goedkeuring van de Nederlanders. Kerkklokken voor de nieuwe Koninklijke hoogheid. De commerciële ambassadrice. Winkelen tussen de gewone bevolking. De regels van de moeder van Prins Willem-Alexander. Een bloemenzee voor Máxima. //

Biografie van Maxima Zorreguieta, echtgenote van kroonprins Willem-Alexander, geschreven door twee Argentijnse journalisten en al voor verschijnen spraakmakend. Aan de orde komen onder meer Maxima's jeugd in Argentinie, familieachtergrond, de periode dat ze in New York woonde, ontmoeting met Willem-Alexander, het huwelijk, de huwelijkse voorwaarden die ze ondertekend zou hebben, haar populariteit in Nederland, haar relatie met koningin Beatrix, het salaris dat zij als prinses ontvangt en het moederschap. Hoewel de titel aangeeft 'de Argentijnse jaren' handelt een groot deel van het boek over de Nederlandse jaren van Maxima. Met een voorwoord van de auteurs waarin zij schrijven dat de Rijksvoorlichtingsdienst (RVD) hun onderzoek met juridische dreigementen trachtte tegen te houden; de RVD ontkent dat zegt zelfs dat het de schrijvers hulp heeft aangeboden. Verder schrijven de auteurs de dialogen hier en daar geromantiseerd te hebben. Het boek kreeg veel aandacht in de media. De kritiek wees vooral op de fouten en onjuistheden, zoals in het stuk over de huwelijkse voorwaarden. Met twee katernen foto's in kleur en zwart-wit.