De dichteres M. Vasalis (1909-1998) heeft een mythische reputatie in de Nederlandse literatuur. Regels als 'het werd, het was, het is gedaan' zijn als mantra's neergedaald in onze volksziel. Haar postume bundel De oude kustlijn uit 2002, een ongeëvenaard verkoopsucces, vormt het afsluitstuk van een carrière die al net zo triomfantelijk begon. S. Vestdijk lanceerde de dichteres in 1940 als een hedendaagse Hadewijch. Met haar 'eerbied voor de gewoonste dingen' kon Vasalis het boegbeeld worden van het traditionalisme en antimodernisme in de Nederlanse poëzie.In Een misverstand om in te geloven onderwerpt Léon Hanssen de poëzie van Vasalis aan een kritische herlezing. Vasalis' oeuvre blijkt veel onopgeloste conflictstof te verbergen: pijn, extase en woede zijn daarin zeker zo sterke machten als het verlangen naar het stille, mystieke evenwicht. Vasalis is veel moderner en verontrustender geweest dan altijd werd gedacht.
Over de dichteres M. Vasalis is al zoveel geschreven, ondanks het feit dat haar dichterlijk oeuvre maar een betrekkelijk geringe omvang heeft, dat het van moed getuigt om een verrassende invalshoek te ontwerpen waaronder die poezie en ook de dichteres zelf onder een werkelijk nieuwe belichting komen te staan. Dat is Leon Hanssen gelukt met deze omvangrijke studie waarin hij het gecanoniseerde beeld van Vasalis ('licht weemoedige kijk op het leven') bijstelt en zelfs verruilt voor een veel actiever imago: 'een stelselmatig verzwegen thematiek in haar poezie: die van haat, racisme en rancune'. Zijn benadering van het werk maakt gebruik van een breed scala aan mogelijkheden: die van de literatuurwetenschap, kunstgeschiedenis, sociologie, filosofie, filologie, genderstudies, ideologiekritiek, biografie etc. Al deze blikrichtingen probeert hij zoveel mogelijk met elkaar te verbinden en dat levert in verlerlei opzicht een inderdaad nieuw, want sterk gewijzigd Vasalis-beeld op. Het is echt een studie, met een notenapparaat dat een derde van het totaal aantal pagina's beslaat, maar daar staat tegenover dat de tekst , waarin veel poezie wordt geciteerd en in bespreking gebracht, zich moeiteloos laat lezen. Hanssen heeft ons de ogen voor (de verontrustende) Vasalis geopend.