In de elfde eeuw trok een kleine, maar oorlogszuchtige Indianenstam van uit het noord-westen de Vallei van Mexico binnen. De wisselvalligheden van het krijgsbedrijf leidden er toe dat zij zich vestigden op een aantal eilandjes van het Texoco-Meer, in het hart van de vruchtbare vallei. Hier bouwden zij hun stad, Tenochtitlan, en van hieruit onderwierpen zij binnen twee eeuwen de omwonende stammen. Zij werden heersers over een groot deel van Centraal-Mexico; zij noemden zich Tenocha's, maar wij zeggen thans: Azteken.
Hoewel hun cultuur op hoog peil stand en zij bijvoorbeeld de beschikking hadden over papier was het wiel hun onbekend; hoewel zij metalen kenden en goud gebruikten voor hun sieraden, leefden zij wat hun werktuigen betreft nog in het Stenen Tijdperk. Tengevolge van hun afhankelijkheid van de krachten der natuur en onder invloed van hun pessimistische levensbeschouwing, die de dood zag als een noodzakelijke voorwaarde voor het leven, hadden zij een ingewikkeld pantheon ontworpen van talloze goden en godinnen, wier gunst moest worden afgedwongen door mensenoffers, waarbij de ongelukkigen het hart werd uitgerukt.
Gebruik makend van het uitgebreide bronnenmateriaal heeft de bekende onderzoeker Victor W. von Hagen in dit boek een beeld ontworpen van de gehele Azteekse samenleving. Hij behandelt hun godsdienst en hun kunst, hun geschiedenis en hun taal, hun dagelijkse gebruiken en hun spelen. Hij doet dit in een meeslepende stijl en in een taal die voor iedereen verstaanbaar is.