Op 4 februari 1998 is Henk Becking onverwacht overleden, enkele dagen na een cerebraal infarct. Hij werd op 3 augustus 1923 in Terborg geboren uit een geslacht van ijzergieters. Men zou kunnen zeggen dat zijn karakter daar sporen van toonde, van staal dan. Hij was onbevreesd, had een terecht gevoel van eigenwaarde en had weinig geduld met in zijn ogen onbelangrijke details.

Hij volgde de h.b.s. op het Canisius College in Nijmegen en heeft er altijd spijt van gehad dat hij niet het gymnasium gekozen heeft. Dit vermeende tekort zette hij snel om in een voorsprong. Er waren weinig medici die zo goed op de hoogte waren van de klassieken als hij.

Hij studeerde medicijnen aan de Gemeente-universiteit te Amsterdam en ondanks de beroerde en verwarrende oorlogsperiode, tijdens welke hij ook nog zijn vader verloor, studeerde hij snel af. In een spirituele, intellectuele Amsterdamse vriendenkring kon hij zijn honger naar kunst en filosofie stillen.

Mede door zijn grote belangstelling voor de technologie viel zijn keuze op de röntgenologie. Zijn opleiding vond plaats in het Academisch Ziekenhuis Utrecht (AZU) bij prof.De Waard. In 1957 promoveerde hij op een proefschrift getiteld De roentgendiagnostiek van de kleinere liggingsafwijkingen van de oesophagus-maagovergang. Becking was na Kamerling de tweede röntgenoloog die promoveerde op dit gecompliceerde en belangrijke overgangsgebied, waar nog steeds veel onderzoek naar wordt gedaan.