Door het bombardement van mei 1940 raakten in het toch al door werkloosheid geteisterde Rotterdam 80.000 mensen dakloos en gingen vele honderden bedrijven in vlammen op. De economie had zwaar te lijden onder het feit dat koopvaardij- en passagiersschepen wegbleven. Tijdens de bezettingsjaren waren vele tienduizenden Rotterdammers dan ook min of meer afhankelijk van de belangrijkste werkgever in de regio: de Duitse Kriegsmarine.
In Nederland werden ruim 800 schepen voor Duitse rekening gebouwd en circa 2.000 vaartuigen omgebouwd voor oorlogsdoeleinden. Rotterdam en omgeving leverden daaraan een aanzienlijke bijdrage. Ongetwijfeld is schaamte er de oorzaak van dat er tot op heden bijzonder weinig gepubliceerd is over deze zwarte bladzijde in de geschiedenis van de stad. In Rotterdam Oorlogshaven wordt de onaangename, decennialang doodgezwegen waarheid echter boven water gehaald.
Naast de scheepsbouw komt ook de haven als handels- en overslagcentrum aan bod. Ruimschoots aandacht krijgen de gespleten rederijen, met aan beide kanten schepen in de vaart. Meer dan 1.500 opvarenden daarvan zouden niet terugkeren. Uiteraard was er ook verzet; de productie van schepen werd gesaboteerd en het functioneren van de oorlogshaven belemmerd. Door onverbloemd alle aspecten van de omstreden samenwerking met de vijand aan de kaak te stellen vormt deze spraakmakende uitgave een wezenlijke aanvulling op de Rotterdamse geschiedschrijving.