Voor oplossingen worden mensen tot religie 'gedrongen', zo oppert hij. Een nadere bespreking wijdt hij aan het evangelicalisme, dat de dominante vorm van het nieuwe christendom wordt. In zijn slotbeschouwing stelt Van Harskamp dat een massieve aanval vanuit de theologie op de nieuwe religiositeit niet werkt, omdat de individualisering niet alleen de nieuwe religiositeit in het leven heeft geroepen, maar ook het christelijk geloof, de kerken. en de, theologie beslissend heeft beïnvloed.

Deze studie beschrijft een actuele problematiek rond secularisatie en religie. De auteur doet dit vanuit verschillende disciplines: sociale en theologische wetenschappen, theologie en psychologie. De vraag die hij wil beantwoorden, luidt: hoe kan het dat christelijke godsdienstigheid afneemt en tegelijk het religieuze verlangen van individuen toeneemt? Eerst gaat hij in op het begrip secularisatie waarvoor hij een nieuwere invulling beschrijft. Belangrijk daarbij is dat moderniteit zich uit in 'individualisering' en 'ont-traditionalisering' van de samenleving en daaraan koppelt hij de nieuwe ontwikkelingen inzake het religieuze veld. Dit vult hij concreter in met beschrijvingen van 'new age' en 'evangelicalisme', stromingen die passen bij deze moderniteit. Kwaad en tijd, eigen dood en verveling vormen vier factoren waar rond zich religiositeit opdringt. Het boek eindigt met de vraag hoe kerk en theologie zich moeten gedragen in het licht van nieuwe religiositeit. Voor wetenschapsbeoefenaars en kerkelijke leiders op alle niveaus is dit boek aan te bevelen.