Verdwaald gezin speelt in een Nederlandse provinciestad. Het is twee weken voor Kerstmis 1956. Hugo Sprenger, de vader, fantaseert op zijn kantoor in het Stadsarchief over een ander spannender bestaan. De moeder, Paula, in het huwelijk met Hugo gevlucht om aan haar naargeestige ouderlijk huis te ontsnappen, droomt van een grootse en gelukkige toekomst voor haar dochter Noortje, bijna zeventien, leerlinge aan de MMS, aantrekkelijk en uitdagend zonder dat zelf echt te beseffen. Het huwelijk van de ouders is slecht, maar daar hebben beiden zich bij neer gelegd; over scheiden wordt hooguit gemijmerd. Door de bezetenheid waarmee de moeder het geluk van haar dochter wil forceren en de vader op zoek gaat naar eign geluk, vindt de dochter in het gezin geen echte geborgenheid en stort zij zich in vluchtige verhoudingen met vriendjes. Toch zijn de leden van het gezin met elkaar verbonden en blijven ze bij elkaar; radicaal breken deed met slechts bij hoge uitzondering in die nu nauwelijks voorstelbare tijd, waarin de televisie een bijzonder verschijnsel was waarnaar je bij de buren ging kijken, waarin de seksuele opvoeding bestond uit dr. Dupuis' boekje Uw lichaam een tempel, dat stiekem op de stoel naast het bed van de opgroeiende jeugd werd gelegd, en waarin het eindbal van de stedelijke dansschool het hoogtepunt was van het jaar.
In Verdwaald gezin heeft Jan Siebelink, vlak voor de oorlog geboren en opgegroeid in de jaren vijftig, heel genuanceerd de 'sensibiliteit' van die, van ons alweer zo verre, naoorlogse periode weergegeven.