Tot halverwege de twintigste eeuw was men er nog van overtuigd, dat men bij ons niet over de landschapsstijl kan spreken vóór de negentiende eeuw. Dit beeld is echter de laatste decennia aanzienlijk gewijzigd. Incidenteel onderzoek en een symposium, ?Nederlandse Tuinen in de achttiende eeuw' gaven een voorzet tot een nieuwe visie op de Landschapsstijl in Nederland, maar aan een samenvattende studie, waarin de introductie van de landschapsstijl centraal stond, bleef behoefte. De dissertatie van dr. Heimerick M.J. Tromp Et in Arcadia Ego. Aspecten en achtergronden van de landschapsstijl in Nederland in de tijd van J.F.W. baron van Spaen van Biljoen (1760-1800) (Universiteit Utrecht 2000) gaf aan de hand van vele detailstudies een bredere visie op deze nieuwe stijl van aanleg, zoals die in Nederland in de achttiende eeuw gestalte kreeg. De Nederlandse Landschapsstijl in de Achttiende Eeuw is een ingrijpende bewerking van het oorspronkelijke proefschrift en werd voor de leesbaarheid voor een groot publiek aanzienlijk ingekort, zonder dat de kern van het onderzoek verloren ging. In het kort is allereerst aandacht besteed aan de landschapsstijl in met name Engeland, Frankrijk en Duitsland. Daarna wordt de Nederlandse situatie uitvoerig belicht aan de hand van vele details en voorbeelden. Het onderzoek naar de verschillende parken en tuinen werd in sterke mate vanuit de eigenaren opgezet met de gedachte, dat kennis over hun achtergrond, educatie, belangstelling en gedachtewereld kan leiden tot een beter inzicht in de revolutionaire veranderingen in de aanleg die op deze objecten plaatsvonden. Hierbij is niet alleen aandacht aan de grote, bekende voorbeelden zoals Biljoen en Beekhuizen, Het Loo en Elswout gegeven, maar komt ook een reeks minder spectaculaire buitenplaatsen en tuinen aan bod. Zo kon de 'canon' verbreed worden; een algemeen beeld van de landschapsstijl is immers niet alleen te schetsen aan de hand van de hoogtepunten. Dit maakt tevens duidelijk, hoe algemeen de verbreiding van het concept van de landschapsstijl in de achttiende eeuw al was in sociaal en geografisch opzicht. Het ging dan ook niet uitsluitend om een exclusieve 'modieuze' beweging van een kleine, exclusief-aristocratische elite, al leverde die wel enkele belangrijke 'founding fathers' .