Geproduceerd voor de Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek in het kader van de Boekenweek 1986.

Marga Minco debuteerde in 1957 met Het bittere kruid, nu algemeen beschouwd als een van de klassieken uit onze literatuur over Wereldoorlog II. Haar sobere, doeltreffende stijl vindt men terug in romans als Een leeg huis en De val en in haar Verzamelde verhalen.
Zij schreef ook kinderboeken en tv-spelen. Werk van haar hand werd in 14 talen vertaald.

In De glazen brug blijft de auteur het thema trouw dat haar kleine, bijzondere oeuvre beheerst: de ervaringen tijdens de Duitse bezetting en de nasleep ervan. De titel v an deze nieuwe novelle verwijst naar het gezegde 'Op het glazen bruggetje geweest zijn', wat volgens Van Dale betekent dat iemand zich aan iets hachelijks heeft gewaagd of in doodsgevaar heeft verkeerd.
Dat geldt, onder anderen, voor de hoofdfiguur, de 22-jarige Stella, die in 1943 op haar derde onderduikadres komt en daar haar derde persoonsbewijs krijgt, op naam van Maria Roselier:
"Al bij de eerste blik had de naam op het persoonsbewijs me getroffen. Ik vroeg aan Carlo of hij hem zelf had bedacht. 'Nee, 'zei hij, 'het is een bestaande naam.'
'Heeft die Maria Roselier dan haar persoonsbewijs aan jou afgestaan?'
Deze procedure was nieuw voor mij. Op mijn vorige papieren waren alle gegevens verzonnen, persoonlijke achtergronden zaten er niet aan vast. Maar nu had iemand me haar naam geleend en dat vond ik verontrustend...."