- Dit is een relatief onbekend gebied. Een vage notie van de invloed van de fysiologie op het gedrag en de ontwikkeling van kinderen heeft iedereen wel, een kind wordt humeurig als het moe is, het valt terug in zijn ontwikkeling als het ziek is, enzovoort. Maar hoe dat precies zit, welke factoren en krachten daarbij werkzaam zijn, is voor veel mensen onbekend. De auteur beperkt zicht tot de eerste zeven levensjaren , dus tot en met die fase, waarin een kind geen kleuter meer is, maar echt een schoolkind is geworden. Het bijzondere van deze eerste zeven jaar is de kiemkracht ervan. Alles wat een kind in deze fase leert en ontwikkelt, behoudt het karakter van de voorlopigheid. Dit kiemkarakter is een kostbaar goed, dat soms verloren dreigt te gaan als opvoeders menen dat jonge kinderen iets leren om het als zodanig de rest van hun leven te

Een buitengewoon gedegen studie op antroposofische grondslag over de (para)medisch-lichamelijke aspecten van het opgroeiende kleine kind. De lichamelijke ontwikkeling wordt bovendien op veelzijdige wijze in verband gebracht met psychologische factoren, alsook met verwijzingen naar de geestelijke kern van het mensenkind; een kern, waaraan hier eeuwigheidswaarde wordt toegekend. De antroposofisch-menskundige uitgangspunten worden telkens kort geïntroduceerd om er vervolgens de ontwikkeling van het kind mee te belichten. De schrijver put uit een rijke, veeljarige praktijkervaring (ook Riagg) en heeft met name lezers in de verzorgende beroepen veel te bieden. Ook ouders die redelijk bekend zijn met de uitgangspunten, kunnen er hun voordeel mee doen. Het boek heeft al met al een sterk studiekarakter en het is daarmee geen gemakkelijke lectuur. De schrijftrant is helder genoeg om geïnteresseerde lezers mee te nemen.