Het zou ideaal zijn als iedere ‘baar’ die met een zeilboot het water op wil een ervaren ‘zeevader’ kon vinden om hem in de beginselen van de zeilkunst scheepswijs te maken. Dat zou de beste kansen geven om in een vlot tempo te leren zeilen. Bovendien is het gevaar om sommige dingen op een foutieve manier aan te leren dan zo klein mogelijk.

Maar lang niet iedereen is in de gelegenheid om onder zijn eigen kennissen, bij een watersportvereniging of een zeilschool, zo’n zeevader te vinden. Aan deze nautische weeskinderen is bij de samenstelling van dit boek speciaal gedacht. Er wordt met de eenvoudigste zaken begonnen en deze worden geleidelijk aan verder uitgebouwd. Er is naar gestreefd alle details zo practisch en duidelijk uit te leggen als in het bestek van een boek mogelijk is. Af en toe zijn de belangrijkste behandelde punten nog eens overzichtelijk samengevat, en er worden aanwijzingen gegeven voor praktijkoefeningen. Bovendien is er getracht om wat meer te geven dan louter zeiltheorie: de sportieve sfeer waarin deze sport wordt beoefend hoort er óók bij!

Het zeilen kan het beste geleerd worden in een niet te grote boot, zodat de beghinner alle invloeden van wind en wate op zijn schip goed kan aanvoelen.

Speciaal wat de kleine open boten betreft, krijgt het gewapend polyester als bouwmateriaal geleidelijk aan de overhand. Daarom zijn wij in het hoofdstuk voor de beginner uitgegaan van zo’n moderne polyester boot. Uit de vele typen werd er een gekozen die speciaal is ontworpen als toerboot en als ruig-weer scheepje; dit soort boten is bij uitstek geschikt voor beginners.

Al kleven er aan het zichzelf eigen maken van de zeilkunst bezwaren, het heeft ook voordelen. Op de eerste plaats de voldoening dat men al doende op eigen kracht zo’n koninklijke kunst meest wordt.

Voorts voor de op dit gebied meer begaafden de mogelijkheid om aangeboren ‘feeling’ uiterst productief te maken. En de minder begaafden moeten erop rekenen dat, als zij eens een grove blunder maken, de elementen veelal samenspannen om dit zó af te straffen dat men het voorlopig niet meer vergeet. Dat kan bijzonder leerzaam zijn …

Wel dient ieder die gaat varen zich in één karaktereigenschap beslist te trainen: voorzichtigheid. Wij zeilen voor ons genoegen, niet uit barre noodzaak. Daarom moeten wij geen risico’s nemen die niet nodig zijn. Er blijven, door het steeds wisselende spel van wind en water, genoeg ongewisse factoren over om het zeilen tot een steeds weer nieuw avontuur te maken. ‘Wie varen wil zij onvervaard, doch wake voor gevaar!’

En nu: zeilen!