Reizen en reizen is veel méér dan twee. Er zijn mensen die reizen om een (al of niet diepgaande) studie te maken van de zeden en gewoonten in een land, van de dieren- en plantenwereld, van musea en cultuurmonumenten - kortom van alles wat in den vreemde hun belangstelling heeft. Dat zijn zij die heel heldere ongekleurde brillen dragen.
Er zijn er ook die alleen maar om de zon en de luiheid gaan: vriendelijke liefhebbers van warmte en rust. Hun brillen zijn licht tot donkergroen.
Dan zijn er die zo nodig moeten, omdat de buren en de vrienden óók zo nodig moesten. Hún brillen zijn zwaar beslagen. Zij kunnen er nauwelijks iets door zien.
Er zijn rugzak-, tent- en herbergreizigers. De meesten te jong voor brillen.
En mondainerikken van de duurste cruises en de weelderigs te hotels. U vindt hen in de bar, in de lobby, in het nachtleven met van donkerblauw tot zwarte brillen, omdat die zo interessant en geheimzinnig staan.
Reizigers in soorten, veel te veel om ze allemaal op dit kleine plaatsje op de achteromslag te vermelden.
Mr. E. Elias, Elseviers Praetvaer, behoort tot het lichtvoetig genre der flaneurs: de slenteraars langs wegen en straten, de terrasjeszitters, de babbelaars op parkbanken en koffiehuisstoelen, die de gave bezitten de andere sfeer diep in te ademen en de indrukken van de vreemde vorm te geven in luchtige, doch daarom niet minder waarheidsgetrouwe schrifturen. Zij bekijken - altijd verwonderd en meestal vergenoegd - de vreemde wereld door een rose bril.