- Elders probeert een oorlogsmisdadiger vanuit een vochtige kelder radiocontact te maken met de Führer. Er is een wonderkind met een sprookjesboek en een vrouwtje met een kinderwagen vol sigarettenpeukjes. Deze figuren zijn geen willekeurige zonderlingen: zij spelen een perfecte hoofdrol in een wereld met een geheel eigen logica. En door dit alles heen duikt af en toe een ik-figuur op, een geheimzinnige wandelaar die commentaar geeft en ver volgens weer verdwijnt.

De wereld van Ghyssaert krijgt vorm in heldere gedichten, uiteenlopend van toon. Van satire, groteske en zwarte humor tot melancholie, verstilling en dodelijk ernst. Juist die veelheld-in-eenheid maakt jubileum en andere gedichten tot zo'n bijzondere bundel, geschreven bij de gratie van een groot beeldend vermogen en een onverwoestbare fantasie.

Vierde bundel van Ghyssaert (Antwerpen, 1966) sinds het debuut 'Honingtuin' (1993). Inmiddels werd zijn werk bekroond met de Van der Hoogtprijs. Een zekere ontwikkeling is bespeurbaar: minder amour-goût en consistentie, in de zin van formele metaforische samenhang, maar wel innerlijke. Associatieve, surreële 'losheid' die ruimte voor de fantasie van de lezer laat, wat bij soms gezochte beeldspraak vermoeit. Hoofdthema's o.a.: eenzaamheid, ziekte, angst, macht, muziek, met meestal een derde persoon als commentator om ik-poëzie te vermijden. 'Van satire, groteske en zwarte humor tot melancholie, verstilling en dodelijke ernst' en dito relativeringsvermogen. Er heerst kortsluiting en dus een verbroken contact met de buitenwereld waarin toch 'tekens' aangebracht worden. De structuur van de bundel is hechter: een Proloog, 2 'boeken' van elk 3 afdelingen, en een Epiloog. Een wereld vol 'zonderlingen' 'met een geheel eigen logica'. Kerncitaat: 'ik ontdekte dat al onze scherven / vazen konden zijn die wij maar liever / stuk en scherp hielden'