Wim Tensen, oud-verzetsman, zette zich ook na de oorlog in voor rechtvaardigheid en democratische waarden. Chris van Esterik beschrijft Tensens bevlogen leven tijdens en na de oorlog, en komt met nieuwe feiten over naoorlogse gebeurtenissen, zoals de vrijlating van de Twee van Breda.

Wim Tensen (1924-1997) was lid van het gewapend verzet in de bossen van Oisterwijk. Van 1973 tot zijn dood in 1997 zette hij zich in voor organisaties uit het voormalig verzet. Deze twee episodes staan in het boek centraal. Tensen was bevriend met prins Bernhard en vormde een trait-d'union tussen de prins en de vele organisaties van oudverzetslieden. Met niet aflatende ijver maakte hij volgende generaties duidelijk dat rechtvaardigheid en democratie nooit vanzelfsprekend zijn, maar altijd weer bevochten moeten worden. Dit boek is mede gebaseerd op Tensens omvangrijke archief en gesprekken met betrokkenen. Van Esterik gaat in op onderwerpen als de turbulente geschiedenis van de verzetsorganisatie na de oorlog, het herdenken op 4 mei en de vrijlating van de Twee van Breda. Oudpremier Lubbers en oud-minister Gardeniers spreken zich in dit boek uit over de omstreden vrijlating in 1989 van deze laatste Duitse oorlogsmisdadigers in Nederlandse gevangenschap. Door het boek heen geeft professor Hans Blom, oud-directeur van het niod, zijn visie op de grote oorlogsvraagstukken die Nederland nog steeds bezighouden.
(Flaptekst)