Ds. J. Brons schreef met Licht en Schaduw van het Urker Kerkelijk Leven een boeiend boek over de kerkgeschiedenis van Urk.
Op het lang eiland gebleven Urk dat na de inpoldering in feite nog zijn geïsoleerde eiland-cultuur handhaaft, heeft het kerkelijk leven op een merkwaardige wijze zich ontwikkeld.
Na de Reformatie van de Noordelijke Nederlanden nog geruime tijd als `vluchtkerk` voor Rooms Katholieken gegolden te hebben, is het door het beslissend ingrijpen van de stad Amstredam in de tweede helft van de zeventiende eeuw tot een bolwerk van Gereformeerd belijden geworden. Tot na de jongste milleniumwisseling is dit zo gebleven.
De strijd binnen de gelederen van de Reformatie is daarbij aan Urk niet voorbijgegaan. Zowel van buitenaf als van binnenuit was en is er veel wat het Gereformeerd belijden zoekt te ondemijnen. In de worsteling en de strijd die dit met zich brengt wil Licht en Schaduw van het Urker Kerkelijk Leven inzicht geven, terwijl het daarbij een handreiking wil bieden om hier op verantwoorde wijze mee om te gaan.
Als zodanig wil het een leidraad zijn voor het geheel van de Gereformeerde Gezindte, bij alle zorg en spanning waaraan het Gereformeerd belijden onderhevig is.
De schrijver van het boek verbleef inmiddels meer dan dertig jaar in deze dorpsgemeenschap, waaraan hij zich vooral innerlijk steeds meer verbonden is gaan voelen.
Urk, het eens vergeten eilandje in de Zuiderzee, toch geografisch het middelpunt van Nederland vormend, mag bij veel negatieve berichtgeving tot een heilig teken voor land en volk gesteld worden.