Na 11 september 2001 ontmoetten Durre Sameen Ahmad, Suroosh Irfani en Marc Colpaert elkaar in Lahore en gingen samen op zoek naar een ander dan het gangbare CNN discours.
Een Pakistaanse pyschologe, een historicus met Perzische roots en een westers journalist hebben getracht vanuit hun eigen competentie kritisch te reflecteren. Tegelijkertijd wilden ze recht doen aan de complexiteit van de Pakistaanse werkelijkheid. De monografie die uit hun ontmoeting voortvloeide is dus een drieluik met drie stijlen. Marc Colpaert schetst via 'tafelgesprekken' met buren, familieleden, en vrienden de context van het debacle en de trauma's van het ontspoorde land. Suroosh Irfani schrijft in een kort essay over de 'Arabische (aard)verschuiving' in een regio die doordrongen was van een Indo-Perzische cultuur. Durre Ahmad gaat in een lange studie op zoek naar de feminiene kant van de islam in Pakistan. Ze schetst - als academica - eerst haar Jungiaans referentiekader, analyseert dan de 'ketterse' vrouw Lal Ded in Kashmir en sluit af met een casestudie van het masculien geweld op de islamitische Zikri-sekte.
'Voorbij de laatste grens' is het relaas van een zoektocht naar een ander bewustzijn. Een bewustzijn dat moet toelaten om de islamitische religie - en het spirituele tout court - een (noodzakelijke) plaats te geven in het leven van de mens. Een leven dat altijd én mannelijk én vrouwelijk is.