De heilige van de horlogerie, zoon van een naar Frankrijk geëmigreerde Nederlandse boer en een Franse vrouw, heeft geen aanleg voor kaasmakerij en is daarom filosofie aan het studeren. Na zijn studie met een briljante scriptie over tijd en duur te hebben besloten, kan hij echter als filosoof geen werk vinden. Zijn oom, een klokkenmaker, neemt hem in dienst om de uurwerken van het leegstaande plaatselijke paleis op te winden. Dit zijn er niet minder dan 1473, over 297 zalen verdeeld.
Zoals Spinoza de kost verdiende als brillenslijper, zo is deze wijsgeer tevreden met de eenvouidge arbeid die hij verricht. Dan verschijnt een dubbelgangster van de filmactrice Louise Brooks, een femme fatale, ten tonele.

Recensie(s)

Het schrijverschap van W.F. Hermans (1921-1995) blijft intrigeren. Een genoegen is het zijn roman uit 1987 -nu in derde (goedkope) herdruk verschenen - te herlezen. In deze roman wordt de tijd op scherp gesteld. In een strak tijdschema houdt een afgestudeerd filosoof -de roman begint met delen uit zijn scriptie over tijd en duur- zich bezig met het opwinden en onderhouden van 1473 klokken in een oud paleis. Daar heeft hij alle tijd van de week voor nodig. Zijn regelmaat wordt doorbroken wanneer een op de filmster Louise Brooks gelijkende fatale vrouw zijn bestaan kruist. Zoals vaker bij Hermans rolt een grotere, onbeheersbare werkelijkheid - hier: mens, natuur en maatschappij - zich over de kwetsbare, overzichtelijke ego-werkelijkheid van de held heen. Wat hem daarin zekerheid was, blijkt op niets te berusten. Deze roman, licht absurdistisch en vervreemdend, is niet Hermans' grootste roman, maar zeker bijzonder. Formuleringen als 'Deze klok rekende af aan het eind van een minuut (...)', over een stationsklok, blijven