Perkamenten band met twee gaatjes in de rug.
Titelblad licht beschadigd.
Enkele oude inktstrepen in de tekst, deze is evenwel volledig te lezen.
Afmetingen:127x770 mm.


Burgundius, Nicolaus
Nicolas de Bourgogne
Zuidnederlands rechtsgeleerde, dichter en historicus.

Enghien, 29 september 1586 - Brussel, 4 januari 1649

Biografie
Nicolas de Bourgogne werd geboren in Henegouwen als zoon van Nicolas de Bourgogne, raadsheer van Henri de Navarre en Anna Robyns. Hij studeerde rechten en letteren te Leuven. Na zijn licentiaat in de rechten te hebben gehaald, was hij actief als dichter en advocaat in Gent. Zijn goede naam als advocaat en zijn standaardwerk Tractatus controversiarum ad consuetudines Flandri (over met elkaar conflicterende privileges in Vlaanderen) bezorgden hem in 1627 het hoogleraarschap in de rechten te Ingolstadt. Vanaf 1621 werkte hij op aanraden van de kanselier Petrus Peckius aan een geschiedenis van de Koninklijke Nederlanden. Zijn drukke werkzaamheden beletten echter het schrijven van een grote synthese. Het boek dat hij uiteindelijk in 1629 uitgaf omvatte slechts de eerste negen jaar van de opstand in de Nederlanden. Hij beweerde daarbij gebruik te hebben gemaakt van de papieren van Viglius en Tisnacq en van alle brieven gewisseld tussen koning Filips II en Margaretha van Parma. In zijn boek was hij katholiek en koningsgezind en wees hij Willem van Oranje aan als de veroorzaker van alle ellende. Hij prees Filips II, al noemde hij ook enkele van diens gebreken. Na twaalf jaar keerde hij naar de Nederlanden terug, waar hij op 31 juli 1639 als raadsheer toetrad tot de Raad van Brabant.