Als ontheemde mensen komen de ouders van Hella de Jonge uit de Tweede Wereldoorlog. Ze hebben bijna niets en niemand meer over. Kinderen krijgen wordt hun manier om de gaten in hun familieleven te dichten en om de buitenwereld duidelijk te maken dat ze niet klein te krijgen zijn. Hella groeit op in het Amsterdamse artiestenmilieu waar haar vader, de tekstschrijver Eli Asser, successen viert, maar achter de voordeur regeert de oorlog en beheerst de dood het gezinsleven, belichaamd door het schilderij van oma in de woonkamer. Als Hella jaren later een kind verliest, merkt ze dat in de ogen van haar ouders niets tegen het leed van de oorlog op kan. Op de begrafenis van haar moeder komen de spanningen die al die jaren in het gezin Asser hebben gesluimerd tot een uitbarsting.
Recensie(s)

Hella de Jonge (Den Haag 1949, beeldend kunstenaar, vrouw van cabaretier Freek de Jonge) is de dochter van de bekende joodse tekstdichter Eli Asser en Eva Asser Croiset. Haar ouders verloren in de Tweede Wereldoorlog het grootste gedeelte van hun familie en over dat verlies en het gevoel van ontheemd zijn, kwamen ze, zoals velen met hen, nooit meer heen. Kinderen krijgen was hun manier om deze leegte op te vullen, maar hun trauma's drukten een zwaar stempel op het gezin van drie kinderen, waarvan Hella de oudste was, en maakten van hun kinderen een tweede generatie oorlogsslachtoffers. Als de jonge Freek en Hella hun tweede kind, een baby nog, verliezen, roept Freek 'Dit mag je nooit gebruiken' waarmee hij verwijst naar Hella's ouders die hun grote verlies als excuus voor alles gebruikten. Op de begrafenis van Hella's moeder komt het tot een uitbarsting, daarna begint Hella met het opschrijven van haar jeugdherinneringen, haar verdriet, woede, onmacht, de invloed hiervan op haar leven, de dood van haar middelste kind. Een zeer openhartig, pijnlijk, ontroerend en ongepolijst egodocument waarin de gevolgen van onverwerkte trauma's van zowel de eerste als tweede generatie oorlogsslachtoffers duidelijk zichtbaar zijn