Het gezin Van Puynbroeckx bevat de drie veelgeprezen romans Marguerite (1976), De vermaledijde vaders (1985) en Celestien (2004). Monika van Paemel heeft zich bij het schrijven ervan laten inspireren door de kleurrijke geschiedenis van haar illustere voorvaderen en schreef zodoende een familiekroniek van een van Vlaanderens meest markante families. Het gezin van Puynbroeckxgeeft een indringend beeld van zowel het Vlaamse platteland als het stadsleven in de twintigste eeuw.
Recensie(s)
In deze vuistdikke boekband heeft de Vlaamse schrijfster (1945) de drie eerder los verschenen romans bijeengebracht over haar voorouders. 'De vermaledijde vaders' (1985), haar meest geprezen en bekroonde roman, wordt hier voorafgegaan door 'Marguerite' (1976) en gevolgd door 'Celestien' (2004). Tegen de achtergrond van het Vlaamse platteland en de stadscultuur uit de 20ste eeuw schildert de schrijfster een familiekroniek waarin vrouwenlevens centraal staan. De confrontatie met de genadeloosheid van het leven bepaalt hun zoektocht naar de eigen identiteit. Tegenover harde krachten als haat, verwoesting en oorlog staan zachte krachten als liefde, trouw en soms het schrijverschap. Maar het schrijven is zowel het middel om af te rekenen (in 'Marguerita'), als het middel om iets niet verloren te laten gaan (in 'De vermaledijde vaders'). De structuur van de romans is cyclisch, de thema's en motieven zijn nu eens elkaars spiegelbeeld dan weer staan ze in oppositie tot elkaar. Van Paemels stijl is heel beeldend, bijna barok, vol stemmingswisselingen en aforismen. Dit rijke boek beloont de doorzettende lezer. Kleine letter.