Hobokenaar Eduardus Pir wordt eind 1913 opgeroepen om zijn dienstplicht te gaan vervullen. Hij wordt in Walem gekazerneerd waar hij een opleiding krijgt als grenadier-nettoyeur, een loopgravenzuiveraar. Bij het uitbreken van de oorlog, in augustus 1914, is hij een keer in verlof geweest. Na een chaotische terugtrekking van het Belgische leger tot achter de Ijzer in oktober 1914 wordt korporaal Pir, een van de weinige overlevenden bij de val van het fort van Walem en de laatste die ontsnapt uit dat van Breendonk, gedetacheerd bij de Engelsen waar hij het debacle van de strijd om Loos meemaakt, en nadien bij de Gransen die hem, met onzinnige bevelen, stormloop na stormloop doen lopen om onneembare stellingen in te nemen.Hob Bij zijn terugkeer bij het Belgische leger is hij getuige van de mijenslag om Mesen en de slag om Passendaele, het dorp dat hij bij het eindoffensief van 1918 mee moffenvrij zal maken. Vier jaar is hij deelgenoot van een onmenselijke oorlog en maakt hij kennis met de nieuwste wapen, het gas, de tank en de vlammenwerper. Maar evenzeer kent hij liefde, vriendschap en vooral kameraadschap zonder hetwelk een soldaat in oorlogstijd een vogel voor de kat is. Zijn hele verhaal zet hij, bijna dagelijks op papier in brieven aan zijn lief. Zijn brieven zijn vaak ontroerend en menselijk maar even vaak gruwelijk. De 'Groote Oorlog' in zijn blootje gezet.